Een balans.
De laatste week van 2017. Terwijl ik dit vastleg een sneeuwregen buiten. Tijd voor een balans over datgene wat wij in 2017 konden en mochten doen. In totaal verleenden wij steun aan negen activiteiten van verschillende organisaties. Wij konden dit doen omdat velen ons steunen met donaties voor de inzet die wij plegen. In dit nieuws informeren wij er regelmatig over. De mate van steun varieerde in omvang. Een aantal organisaties steunen wij inmiddels al jaren.
Het betreft de inzet van de “Manege zonder Drempels” in Bennekom (o.a. het huifbed-rijden voor meervoudig gehandicapten), het “Nationaal Monument Kamp Vught” (de informatie aan met name kinderen over de Tweede Wereldoorlog), het “Nationaal Fonds Draaiorgelbehoud” (het behoud van het oer Nederlandse draaiorgel), steun aan de opleiding van negen kinderen op de Tamani Junior School in Mpeketoni (Kenia) en de Arnhemse “Ome Joop’s Tour” (fietsvakantie met lerend element voor Arnhemse kinderen).
Bijzonder was het dat een lid uit de ‘Cees Kant Stichting”-ploeg dit jaar de winnaar was van de tour. Toen ik hem na de prijsuitreiking vroeg wat hij ervoor gedaan had, reageerde hij heel simpel: “Ik heb alleen mijn best gedaan”. En zo’n reactie geeft een goed gevoel. Voor kinderen met zo’n instelling doe je het. Hij leerde een les voor het leven.
Daarnaast waren en bijdragen als steuntje in de rug voor een aantal evenementen die ‘bij toeval’ op onze weg kwamen. De bijdrage was niet groot. Het effect ervan mogelijk wel. En het effect telt.
Verder steunden wij twee projecten van grotere omvang.
De eerste betrof het realiseren van een waterpunt voor een weeshuis en een school in Nyamira (Kenia). Het waterpunt is primair voor school en weeshuis. Maar de opzet is zodanig dat ingeval van droogte ook de mensen uit de omgeving er drinkwater kunnen betrekken. En in dat geval betalen de gebruikers € 0,02 per jerrycan van 20 liter. Met dat geld kan het onderhoud van het waterpunt bekostigd worden. Het was een bijzonder project. Er moest geboord worden tot een diepte van 125 meter. De kosten waren hoog. In totaal € 30.000,--. Maar van dit waterpunt zullen wel omstreeks 25.000 mensen gebruik kunnen maken als de behoefte aan drinkwater in een droge periode het grootst is. De CKS droeg aan de realisatie bij voor een bedrag van omstreeks 25 %.
De aanvraag kwam via informatie die gelezen was op de website. En bij de uitvoering is ook rekening gehouden met de door ons gestelde randvoorwaarde dat het onderhoud geborgd moest zijn via de eigen bijdrage van de belanghebbende, hoe klein die ook is.Het andere project van grotere omvang is de steunverlening aan jongeren in Calcutta (India). Jongeren uit de achterbuurten die daarvoor geselecteerd zijn op basis van hun inzet en prestaties op de lagere school. Zij krijgen gedurende drie jaar de gelegenheid om zich op een kwaliteit-school te bekwamen in de Engelse taal en het omgaan met computers. Dat biedt hen een opstap naar een betere baan en een kansrijker leven. Ook hier hebben wij een morele randvoorwaarde verbonden aan de steun. Namelijk dat de betrokkenen later zelf ook gelijksoortige steun zullen verlenen aan andere jongeren om net als zij uit hun achterstandssituatie te geraken door het benutten van de kwaliteiten waarover zij beschikken en die zij willen benutten.
Al met al weer een mooi jaar.
Ieder van u die ons steunde zeggen wij daarvoor dank. En verder wensen wij ieder die dit nieuws leest een gezond en voorspoedig 2018. Ook in 2018 zullen wij de herinnering aan Cees levend houden. En uit zijn naam steun verlenen aan hen die daar behoefte aan hebben. Waar en hoe dan ook.
Boven dit nieuws een foto van het besneeuwde dak van de voormalige Lutherse kerk in Arnhem waar Anna en ik vanuit het appartement op uitkijken. Eronder een foto van het interieur van de Walburgis kerk. Het mooiste- en oudste (voormalige)RK kerkgebouw van Arnhem waar Anna en ik een bescheiden vrijwilligersinzet plegen.
Op één van de ontvangen Kerst en Oud en Nieuw kaarten las ik een tekst die ik graag met degenen die dit nieuws lezen wil delen.
De tekst is van Paul van Vliet
In elke vrouw en elke man
Zit een verlangen groot of klein
Om in het leven als dat kan
Één keer gewichtloos vrij te zijn
Hoop voor ieder van u dat u zo’n bijzonder gevoel de komende feestdagen mag ervaren.
Een goede Kerst gewenst
Boven en onder dit nieuws een foto van de verrassende natuur op het Velperplein.
De rondzendbrief van het Kenia Project van Wim van den Burg levert de inspiratie.
Wim maakt in de brief o.a. melding van de grote droogteperiode de afgelopen twee jaar in Lamu District (Kenia). De laatste tijd is er gelukking weer voldoende regen gevallen om te kunnen planten en oogsten.
Inmiddels al weer een jaar of zes geleden was er ook zo’n langdurige droogteperiode. Gegraven waterputten vielen droog. De oogsten mislukten. Het vee stierf en er was honger bij de mensen. Ons gezamenlijke idee voor een professionele waterboor werd uitgezet. Via brede steun uit het Westland en met een substantiële bijdrage van de “Cees Kant Stichting” (CKS) kwam de waterboor er. Met de boor werden sindsdien in totaal 27 waterpunten gerealiseerd. Veertien ervan werden geboord met fondsen verworven door de CKS. Dankzij die waterpunten hadden duizenden mensen in ieder geval in de droogteperiode geen probleem met goed drinkwater. Dat was voor hen binnen handbereik via de waterpunten. Op een aantal plaatsen kon het water ook benut worden voor het verbouwen van voedsel. Met name op de Tamani Junior school met bijna 300 leerlingen en leerkrachten kon er via de drie waterpunten (twee met onderwaterpompen en één met een handpomp) voldoende voedsel verbouwd worden om de kinderen van maaltijden te voorzien. Terwijl er elders honger geleden werd.
Het boren van waterpunten kreeg al eerder steun van de regionale overheid. Zo is één van de CKS-waterpunten gerealiseerd met een financiële bijdrage van de gouverneur van Lamu District. Die steun is nu omgezet in een voorstel om in samenwerking een breed opgezet waterplan uit te voeren. Wie weet komt er op deze indirecte manier toch nog een uitvoering van “Het Watersprookje” dat de CKS als doel voor ogen stond. Een plan dat wij niet konden waarmaken door de opkomst van de terroristische dreiging in dit deel van Kenia. Blijvend zijn er herinneringen aan de inzet van de CKS in de vorm van de namen van de waterpunten die wel gerealiseerd konden worden. Het merendeel van de waterpunten kregen - met instemming van de betrokkenen – de naam van een vrouw die een grote betekenis heeft gehad in het jonge leven van Cees. Zo zijner de volgende namen te lezen: Marian Well, Faisca Well, Winnie Well, Jetty Well, Anna Well, Karlijn Well, Kirstin Well, Tamara Well, Marijke Well, Marie Louise Well en Marja Well. Nog tijdens het leven Cees kreeg een waterput de naam “Maria Well”. De naam van zijn geliefde oma. Wens Wim en de gemeenschap in Lamu District dat het waterplan uitgevoerd zal kunnen worden. Boven dit nieuws de foto van de Marie-Louise Well. Dit waterpunt is ommuurd om te voorkomen dat het vee van de rondtrekkende nomaden die ook gebruik maken van de waterpunten, de directe omgeving van het waterpunt vervuilt. Op de Tamani Junior school worden omstreeks 100 kinderen ondersteund door Nederlandse sponsorouders. De CKS steunt zeven kinderen. Direct en via sponsoren van de CKS. En één ervan krijgt die steun via de CKS van een echtpaar uit de Verenigde Staten. Wij hebben die keren kennen in Zuid-Frankrijk. Zien elkaar daar regelmatig en zo is het gekomen. Eigenlijk best bijzonder dat het mogelijk blijkt in deze – soms ogenschijnlijk harde en materialistische – wereld toch mensen te vinden die zich aansluiten bij de inzet die je voor anderen wilt doen. De foto van Stacey bij de brief aan het Amerikaanse echtpaar wordt onder dit nieuws geplaatst.
Stilte en wijsheid.
Stilte: Soms is er behoefte aan stilte.
Daar sta je in deze tijd van ‘fake nieuws’ en elke dag een overdaad aan verder nieuws niet direct bij stil.
Maar ………….. denk er eens even over na.
De wijsheid.
Die komt van buiten en meestal niet vanbinnen.
De wijsheid voor dit nieuws is afkomstig van Godfried Bomans. Afgelopen jaar gelezen in het blad “Puur natuur”.:
“Geluk wordt pas zichtbaar als het voorbij is”.
Sta hier ook eens even bij stil.
Toeval en verschil
Bij toeval merkte ik dat een lid van mijn jaargroep tevens secretaris was van een goede doelen organisatie in het zuiden des lands. Een organisatie die al ruim 20 jaar steun verleent aan het verbeteren van de leefsituatie van de kinderen uit de sloppenwijken van Calcutta (India). Dat gebeurde op de pont in Amsterdam op weg naar de reünie afgelopen november. De afspraak die wij maakten was dat hij mij zou informeren over de projectaanvragen waar bij hen nog geen ruimte voor was. Zo kreeg ik aangereikt een project om jongeren uit de sloppenwijken na hun lagereschooltijd de kans te bieden hun startpositie op de lokale arbeidsmarkt te verbeteren. Het gaat concreet om een groep van 17 geselecteerde jongeren die gedurende drie jaar aanvullende scholing krijgen om goed Engels te spreken en om vertrouwd te raken met de computer die ook daar – en zeker daar – onmisbaar is voor de kans op een goede baan. Toeval en verschil. Het toeval beschreef ik. Het verschil bestaat erin dat het primaire onderwijs die gelegenheid niet biedt en dat alleen de betere scholen – tegen betaling – zulke aanvullende mogelijkheden bieden in het scholingsprogramma. Hier in Nederland zijn daar regelingen voor waar iedereen gebruik van kan maken. Daar is de situatie anders. Het bestuur van de “Cees Kant Stichting” heeft besloten dit project mogelijk te maken. Wel met twee randvoorwaarden. In de eerste plaats dat de jonge scholieren voorgehouden wordt dat zij de ‘morele verplichting’ meekrijgen om later zelf ook steun te geven aan jongeren die dan nog in een vergelijkbare positie verkeren. Met daarnaast voor de organisatie daar de ‘claim’ om ook een beroepsopleiding mogelijk te maken voor de iets minder ‘slimmen’ dan degenen die nu geselecteerd worden voor deze vervolgopleiding. Uiteraard houden wij u via dit nieuws op de hoogte over de ontwikkelingen daar
Toevallig passeerde ik gisteren op Het Land van de markt in het centrum van Arnhem de stand van de ‘dieren voedselbank Midden Gelderland’. De foto boven dit nieuws geeft een beeld van de te respecteren inzet van de vrijwilligers voor dit doel. Vergelijk je deze situatie hier met de leefomstandigheden van heel veel mensen elders, dan is er sprake van een groot verschil. Hier organiseren betrokken mensen dat er ook aandacht besteed wordt aan de huisdieren van mensen die ongewild in de problemen gekomen zijn. En daar blijkt steun voor te zijn. Elders is die situatie zo verschillend dat er niet eens aandacht is voor de mensen die in zorgelijke omstandigheden leven. En er ook geen kansen geboden worden aan kinderen die in zo’n situatie geboren worden en opgroeien.
Twee keer toeval. Met tevens een beeld van het grote verschil dat er bestaat bij het hier leven of elders geboren worden. Van harte hoop ik dat later een vergelijke situatie ook gerealiseerd zal worden, mede door de inzet van de 17 kinderen die via onze steun nu een steuntje in de rug krijgen. De toekomst zal het leren.
Stel je eens voor: ………….. !!
De reclame van een grootbank in Nederland opgericht door- en voor de boeren, gebruikt deze zin in een regelmatig uitgezonden reclameboodschap. Afgelopen week toen ik een opleiding volgde om een AED-apparaat (ingeval van hartstilstand) te kunnen bedienen, speelde die uitspraak regelmatig door mijn hoofd. ‘Stel je eens voor: ………… !!’, Maar dan geplaatst in een breder perspectief. Mijn aandachtspunten bij: ‘Stel je eens voor: ……….. !!’ Stel je eens voor dat wij ervoor zouden kunnen zorgen dat overal op deze wereld:
- Er vergelijkbaar als hier voldoende drinkwater van superieure kwaliteit bij de mensen in huis beschikbaar zou zijn;
- Er overal riolering zou zijn;
- Er sprake zou zijn van rioolwaterzuivering-installaties;
- Er de mogelijkheid/ruimte zou zijn voor een systeem van reanimatie.
- Er sprake zou zijn van gelijke kansen op een goed leven.
De Jansbeek, de jeugd en de toekomst
Degene die mij kent weet dat ik 'iets met water heb'. Met name het water in mijn directe woonomgeving heeft mijn speciale aandacht. En in Arnhem-Noord zijn dat de beken. En één van die beken staat in Arnhem in de schijnwerpers. De nieuwe loop van de jansbeek in de zuidelijke binnenstad van Arnhem. Na langdurige voorbereiding en een jaar hard werken wordt er nu de laatste hand gelegd aan deze nieuwe beekloop. De ontwikkelingen rond de Jansbeek en specifiek het weer boven de grond halen van het water in de binnenstad was afgelopen dinsdag het onderwerp van een gastles aan twee groepen kinderen uit groep 8 van de “Binnenstadschool” aan de Damstraat in Arnhem. In de sacristie van de Walburgis kerk heb ik de kinderen aan de hand van materiaal over de Jansbeek geïnformeerd over het verleden en de ontwikkelingen rond de beek. Daarna zijn wij buiten de werkzaamheden gaan bekijken. Met als uitgangspunt de vraag: wat zijn de grote mensen vergeten bij de plannen voor de beek. En met laatste dit deel was verrassend. Onbevangen gaven de kinderen op een aantal punten hun mening en deden zij suggesties. Dat varieerde van het zichtbaar maken op het wegdek van de voetpaden en wegen waaronder het water van de jansbeek wordt gepompt van de Lauwersgracht naar het begin van de beekloop in de Beekstraat tot aan het missen van een speelplaats met water voor de kinderen op het nieuwe Audry Hepburnplein. En voor wat betreft het zichtbaar maken op het wegdek dachten zij zelfs aan een 'glow in the dark' markering als door Daan Roosegaarde toegepast op het fietspad in Nuenen.
En wat is nu het nieuws. Voor mij was dat achteraf - en dat deel ik graag met de lezer van dit nieuws -, betrek kinderen en met name de studenten op het vervolgonderwijs (HBO en de Universiteit - voor Arnhem met name Artez, Larenstein en de Universiteit van Wageningen) bij dit soort ontwikkelingen. Datgene wat nu aangelegd wordt is immers met name voor hen. En - het belangrijkste - zij hebben een onbevangen blik en mening waar het gaat om de mogelijkheden. En die onbevangen blik leidt tot ideeën die de moeite meer dan waard zijn. In gelijke mate kan hun mening ook gevraagd worden hoe de hulp aan mensen die dat nog steeds nodig hebben georganiseerd kan worden. En mogelijk zou de huidige ongelijke verdeling van de welvaart dan wel verminderd kunnen worden. Met name eerlijker en slagvaardiger dan nu het geval.
Boven en onder dit nieuws twee foto's van de gastles.
Een verrassing.
Recent steunde de “Cees Kant Stichting” (CKS) een activiteit in Arnhem met “een steuntje in de rug”. Vaker komt het voor dat een organisatie of de bij de steunverlening betrokken mensen dankzeggen voor die steun. Meestal is dat in de vorm van een bedankbrief. Vriendelijk zakelijk als het om een organisatie gaat en meer persoonlijk – soms handgeschreven – als het om personen gaat.
De foto boven dit nieuws is de afbeelding van een kaart die wij deze week in de brievenbus aantroffen. Een kaart die je blij maakt. Een kaart waarmee wij op een speciale manier bedankt werden als stichting.
In het nieuws van de afgelopen week gebruikte ik de uitspraak/tekst: “leven is geven”
De reactie die ik hierboven beschrijf is voor mij een bevestiging van de waarheid van deze uitspraak. Het is een voorrecht om in je leven in de gelegenheid te zijn om ‘te geven’. De manier waarop wordt dan bepaald door de mogelijkheid die zich voordoet. Als CKS zullen wij zoeken naar mogelijkheden om binnen de doelstelling en financiële mogelijkheden van de stichting dat in naam van onze “Cees” te blijven doen.
Herdenken, beleven en geven.
Een bijzondere week.
Afgelopen zaterdag in Straatsburg (Frankrijk) een informele reünie met het grootste deel van de leden van de projectgroep (negen in getal) die in die stad 25 jaar geleden begonnen met de werkzaamheden om de organisatie Europol op te richten. De foto boven dit bericht geeft een beeld van het feestelijke elkaar treffen bij de Münsterkathedraal in Straatsburg Dinsdag was het Allerheiligen en was er ook de jaarlijkse bijeenkomst van de oud leden van de gemeentepolitie Arnhem in Bronbeek
Woensdag Allerzielen. De dag waarop de overledenen herdacht worden En morgen in Amsterdam de reünie met de collega’s waarmee 52 jaar geleden een start gemaakt werd van de opleiding voor de politie.
Feitelijk een week van herdenken en beleven. Stilstaan bij de zaken die toen speelden en op een speciale manier beleven wat die ervaringen betekend hebben voor het leven nu. En daar kwam nog iets bijzonders bij. Donderdag in de auto op weg naar een afstemming in het westen ving ik de volgende opmerking op: “Leven is Geven”. Die uitspraak bleef bij mij hangen en gaf nog eens een extra dimensie aan de week van herdenken en beleven. In de eerste plaats dat een ‘leven’ veel gebeurtenissen/ervaringen kent. En daarnaast dat het woord ‘geven’ veel kan betekenen. Aan de hand van de ervaringen kun je o.a.; informatie, ervaring, advies, teleurstelling, pijn/verdriet/verlies en bereikte resultaten (door)geven/delen. Uiteraard kan geven ook betekenen dat er materieel iets verstrekt of doorgegeven wordt.
Bij alle gebeurtenissen deze week is voor Anna en mij het verlies van onze zoon “Cees” nadrukkelijk aanwezig. Terugkijken naar het verleden is meer dan normaal bezig zijn met de periode toen Cees nog niet in ons leven was en toen hij later als onze zoon invulling gaf aan ons leven. Maar ook een confrontatie met het verdriet na zijn overlijden.
Al de hiervoor beschreven ervaringen hebben ertoe geleid dat wij nu via de stichting met de naam van “Cees” in materiele zin ook geven aan hen die dat nodig hebben. En dat is voor ons wel een resultaat van alle ervaringen uit het leven tot nu toe. Vandaar de drie trefwoorden boven dit nieuws.
Toeval ??
In dit nieuws wil ik uw uitnodigen voor een bijzonder concert in de Walburgis in Arnhem. Zondag 29 oktober 2017 – a.s. zondag dus – verzorgt het koor “zingen voor je Leven” Arnhem een concert in de Walburgis in Arnhem. Aanvang 14.00 uur. Het is een jubileumconcert. Het koor bestaat dit jaar ruim 7 jaar. Een speciaal koor. De leden ervan hebben direct of indirect te maken gekregen met kanker. Sommigen zijn “schoon” verklaard, anderen zitten nog in de medische molen of weten dat er geen genezing meer mogelijk is. Bij de 22 leden van het koor staat genieten voorop. Allen verheugen zij zich op de volgende repetitie die gehouden wordt in het “Toon Hermans Huis Arnhem”. Voor de leden is zingen een manier om hun energie op iets positiefs te richten. Het repertoire is gevarieerd. Liederen van over de hele wereld: soms dynamisch en speels, een andere keer ook meeslepend of troostend. Het concert wordt ondersteund door de koren “Zingen voor je leven” uit Nijmegen en Ede. De koren worden begeleid door Diane de Vries (harp) en Wilco de Bruijn (viool). Het geheel staat onder leiding van de dirigente Frohmut Knie en Anadya Wouters.
Als verhuurder van de Walburgis kwam ik in contact met dit evenement en dit bijzondere koor. Weer een bijzondere ontmoeting: Toeval ??. Het bestuur van de “Cees kant Stichting” heeft besloten via een donatie dit jubileumconcert te steunen. Per slot van zaken moet zeker een jubileum uitvoering ook financieel een mooi resultaat opleveren. Dit steuntje in de rug is voor zo’n activiteit ook zeker op zijn plaats. Lees dit nieuws als een oproep om via uw aanwezigheid ook steun te geven aan de deelnemers die dit jubileumconcert uitvoeren. Een volle kerk hoort daar bij. Schroom niet. Er zijn zonder probleem ruim drie honderd stoelen beschikbaar voor de bezoekers in dit mooie monument in Arnhem.
Voor de kosten hoeft u het niet te laten. De entree bedraagt € 5,-- en daar is een drankje bij inbegrepen.
Boven dit nieuws de afbeelding van de poster waarmee het concert wordt aangekondigd.
Voor meer informatie: http://www.zingenvoorjeleven-arnhem-ede.nl/
Verwerven en/of delen.
Inmiddels hebben wij met de “Cees Kant Stichting”(CKS) al weer ruim tien jaar eigen ervaring met de begrippen verwerven en delen. Vanuit de stichting delen wij via onze aanpak van ‘het steuntje in de rug’. Een vorm van steun om de opstap te kunnen maken naar vervolgstappen op eigen kracht. Ook met verwerven hebben wij soms verrassende ervaringen. Anonieme giften en giften van personen waarbij je soms denkt; heb je eerst wel aan jezelf gedacht. De moeilijkheid met anonieme giften is dat je geen ‘dankjewel’ kunt zegen. De giften met de vraag hiervoor gesteld, heb ik weleens besproken. En dan is vaak de simpele reactie; maar jullie delen met mensen die het zoveel minder hebben dan wij. Dat getuigt van een groot hart. Zeker in de geïndividualiseerde wereld waarin wij meer en meer leven. Verwerven lijkt het uitgangspunt. Verwerven van status, van geld en spullen. Soms tot ver voorbij datgene wat een mens nodig heeft om een goed leven te kunnen leiden. De cijfermatige voorbeelden kennen wij allemaal. Het geringe percentage superrijken dat meer bezit dan wel 80 % van de totale mensheid op deze aarde. In die situatie zal niet gauw verandering komen. En toch begin ik zo langzamerhand te geloven dat een wereld waarin delen gebruikelijker wordt een rijker bestaan zal opleren voor allen dan de huidige situatie met de grote verschillen. Onderstaand verhaal uit Happinez, geeft daarvan een bevestiging.
“De diamant”
Bij de rand van het dorp gekomen, was de meester voor de nacht onder een boom gaan zitten toen plotseling een dorpeling kwam aanlopen. ‘De steen, de steen, geef mij die kostbare steen!’ riep de dorpeling. ‘Welke steen?’ vroeg de meester. ‘Gisternacht’ vertelde de dorpeling, ‘zag ik in mijn droom een engel. Die vertelde me dat ik aan de rand van het dorp in het schemerdonker een man zou aantreffen onder een boom. Deze man zou mij een kostbare steen geven, die mij rijk zou maken.’ De meester rommelde in zijn reiszak en haalde er een steen uit. ‘Waarschijnlijk bedoelde de engel deze, ’zei hij terwijl hij de steen aan de dorpeling gaf. ‘Ik heb hem enkele dagen geleden gevonden op een bospad, je mag hem best hebben. Met open mond keek de man naar de steen: een vuistgrote diamant van onschatbare waarde. Voorzichtig pakte de dorpeling de steen aan en nam hem mee naar zijn huis. Die nacht kon hij de slaap niet vatten. Hij lag te woelen in zijn bed, want iets zat hem niet lekker; iets wat hem niet met rust liet. De volgende morgen bij het krieken van de dag, sprong hij uit zijn bed en holde naar de meester bij de boom. Hij gaf hem de diamant terug en zei: ‘Heer, liever dan deze steen wil ik van u leren wat u in staat stelt zo moeiteloos een kostbare steen weg te geven. Dan pas zal ik echt rijk zijn!’
Uit: Happinez, 2007
Denk er ook eens over na. En misschien krijgt deze bijdrage van het nieuws dan wel het effect van de druppel die valt op de steen. Één druppel heeft geen effect. Veel druppels hollen zelfs de hardste steen uit.
Feitelijk is de situatie te vergelijken met de tekst van het verzetsmonument dat vroeger prijkte op de muziekzaal van Musis Sacrum in Arnhem: “De meeste mensen zwijgen, een enkeling stelt een daad”. Op de nieuwe zaal was er geen plaats meer voor. De tekst in de oorspronkelijke opzet is verplaatst naar de Rijnkade nabij het provinciehuis. Een zuil geplaats aan het Musislaantje nabij Musis Sacrum herinnert op deze mooiste plaats in Arnhem voor dit monument nog aan de aanwezigheid daar. De foto boven dit nieuws het oorspronkelijke monument. De foto van de herinneringszuil staat onder dit nieuws.
En weer werd het 3 oktober en 5 oktober.
Beide data herinneren aan de dagen inmiddels 13 jaar geleden.
Cees overleed de 3e oktober 2004 bij een onnodig verkeersongeval. De 5e oktober zou hij toen 28 jaar geworden zijn. De realiteit is dat door zo’n gebeuren je leven wordt verdeeld in de periode voor het overlijden en de tijd erna. Weinig dingen zijn zo ingrijpend en zo onbegrijpelijk. Heel veel nooit meer. En altijd de vragen die je niet zou moeten stellen: ALS en WAAROM. Je bent gedwongen ermee te leren leven. En een ding is zeker – ook al wordt wel eens anders beweerd - : slijten doet het nooit. De overledene zul je je altijd blijven herinneren. Maar wel zoals hij eens was. Er is geen voortgaande ontwikkelingen. Wat je overblijft is de herinnering aan de mooie dingen die er waren.
In dat opzicht gaat de uitspraak van Godfried Bomans op: “Geluk wordt pas zichtbaar als het voorbij is”.
Steun en troost kun je vinden bij mensen die betrokkene kenden. En daarvoor is het nodig dat er over de overledene gesproken blijft worden. Bij Cees is dit zeker het geval. Mogelijk mede beïnvloed door het oprichten van de “Cees Kant Stichting”. Mijn vrouw en ik namen daarvoor het besluit in 2007. Twee vrienden en een lieve vriendin werden de medebestuurders. In naam van Cees hebben wij via de stichting mensen gesteund die daar behoefte aan hadden en hebben. Het door ons genoemde ‘steuntje in de rug’ om vervolgens op eigen kracht weer vervolgstappen te kunnen maken.
Op 3 oktober dit jaar plaatste bestuurslid Eric Abels een heel mooie bericht op de Facebookpagina van de Cees Kant Stichting.
Zie:https://www.facebook.com/photo.php?fbid=1267174720078608&set=a.168888216573936.35415.100003582760757&type=3
Anna en ik verbleven in Frankrijk. Op de plaats waar wij in 2004 per telefoon geïnformeerd werden over het overlijden van Cees. Een plaats waar wij sinds dat jaar elk jaar het overlijden hebben herdacht. De reden daarvoor is simpel: het licht is daar stralender en de lucht is blauwer. En elk jaar nemen vriendinnen en vrienden van Cees de moeite hun herinnering aan Cees met ons te delen. Dit jaar was het – mede door het bericht van Eric – heel bijzonder. Vijf keer werd het bericht van Eric gedeeld. En in totaal 87 personen lieten blijken dat zij het bericht gelezen hadden. Een groot aantal ervan reageerde met een persoonlijke boodschap op dat bericht. Via dit nieuws wil ik iedereen laten weten dat dit een geweldige steun voor ons geweest is. Immers iemand is pas dood als er niet meer over hem gesproken wordt. Cees leeft dus nog steeds voort in de herinnering van velen. En met name die wetenschap geeft de steun waar je zo’n behoefte aan hebt.
Ieder van jullie die liet weten mee te leven op de 3e en de 5e oktober danken Anna en ik heel hartelijk.
Van harte hopen wij in de gelegenheid te zijn in zijn naam nog veel steun te kunnen bieden.
Te beginnen deze week weer een spreuk uit de eigen verzameling. Licht, lucht en doorgaans de zon lokken ons naar elders. Voor belangstellenden van het nieuws op deze website heb ik een aantal spreuken uitgezocht voor de periode van het verblijf elders dan in Arnhem.
Week 35
“Jaloezie is het spiegelbeeld
van je eigen onzekerheid”
Cees gebruikte die spreuk vernam ik van
een vriendin van hem na zijn overlijden.
En zo komt er elke week een spreuk bij.
Dit ‘spreuken nieuws’ kan onderbroken worden
door actueel “Cees Kant Stichting” nieuws als dat er is.
Wij wensen u in Nederland een mooie nazomer.
“Voor de levenden eindigt het verdriet niet met de dood.
Dat blijft tot de herinnering is afgestompt en het gezicht
waarin de persoonlijkheid van het geliefde wezen lag
uitgedrukt, is vervaagd”
Uit het boek van Hammond Innes.
“De furie van de oceaan”. Gelezen in 2011.
“Siet wat hier van agteren staat.
Bit voor gij eten gaat”
Programma “Kunst en Kitsch”, juni 2017
Tekst op de achterkant van een antiek
eetbord.
“Als je elkaar zo weinig ziet, heeft dat ook een voordeel.
Je ziet elkaar niet ouder worden”
Toon Hermans. Uit zijn beek “Verhalen uit mijn leven”
“Als wij hier ooit de liefde vinden
Zal de wereld veranderen”
Zelfde boek. Zelfde Toon Hermans als in week 38.
“Alleen”
Hij zei dat hij van haar hield; hij ‘alleen’
Hij zei dat hij “alleen” van haar hield
Hij zei dat hij van haar “alleen” hield
Hij zei dat hij van haar hield, ‘alleen”……………
Meerdere manieren om te zeggen dat “hij”
van haar houdt.
Echt of fake.
Met alle ontwikkelingen op het gebied van (nieuws)berichtgeving weet je het niet meer. Is het echt of is het verzonnen. Zo ook het filmpje met bijbehorende tekst boven het nieuws van deze week. Als het echt is, is het prachtig. Indien verzonnen, ben ik op het verkeerde been gezet. Toch wil ik dit filmpje afkomstig van internet gebruiken bij dit nieuws. Er is namelijk een relatie tussen de man in dit filmpje en de inzet van de “Cees Kant Stichting” (CKS). De man in het filmpje nam een besluit dat hij de situatie wilde veranderen. En hij werkte consequent 37 jaar elke dag aan de uitvoering ervan. Met als resultaat een andere leefomgeving voor mens en dier. En dat is wat wij als CKS ook proberen. Via een steuntje in de rug een bijdrage leveren om de leefomstandigheden van mensen die dat nodig hebben te veranderen. Op een zodanige manier dat zij daarna op eigen kracht weer vervolgstappen kunnen zetten. Ogenschijnlijk onbegonnen werk. Maar als je niets doet verandert er ook niets. Doe je wel wat en ben je daar consequent bij heb je kans dat het schijnbaar onmogelijke toch mogelijk blijkt. Echt of fake; het filmpje is een metafoor voor wat wij doen en zullen blijven doen. Eendachtig de uitspraak van Cees: “alleen mensen die iets doen veranderen de wereld”
Klik hier voor de lange versie van het hierboven getoonde filmpje
Who’s first: "America" of de “Cees kant Stichting” (CKS).
Een mogelijk vreemde vergelijking. Zal dat nader toelichten. Deze week werd ik geïnformeerd door de lokale manager van het Blessed Generation childrens’s home in Nyamira (Kenia) over de succesvolle uitvoering van het waterproject daar. Hij benoemde het project als het ‘project van het jaar’. De volledige tekst van zijn brief wordt gevoegd bij dit nieuws. Klik hier voor de brief.
De belangrijkste aspecten voor dit nieuws.
De klimaatverandering heeft daar ook invloed. De laatste vijf jaar was de drinkwatervoorziening via ‘rain harvesting’ niet meer zo zeker. De opvang van het regenwater was simpelweg niet meer voldoende voor de drinkwatervoorziening. Het alternatief lag vier kilometer verder. Denk je eens in drinkwater alleen beschikbaar als je dat vanuit Arnhem ergens in Elst moet halen. Via het project om te komen tot het waterpunt is de drinkwatervoorziening nu geborgd. Een uitgebreide voorbereiding ging aan het project vooraf. De uitvoering was succesvol. Op 140 meter diepte werd voldoende drinkwater van een goede kwaliteit aangeboord. En die voorziening is niet alleen voor het weeshuis van Blessed Generatrion en de school. Ook de gemeenschap van in potentie 25000 omwonenden kan er ingeval dat nodig is gebruik van maken. Via hun bijdrage van € 0,02 per jerrycan van 20 liter dragen zij bij aan de kosten van het onderhoud en het energiegebruik. Deze participatie was een voorwaarde voor de bijdrage van de CKS aan het geheel van de kosten.
‘America first’ en de CKS.
Die vergelijking maak ik als de muis die tegen de olifant op de brug zegt. Wat stampen wij niet op deze brug.Het grote Amerika trekt zich terug uit het klimaatakkoord van Parijs. De nietige CKS-organisatie doet wat er gedaan moet worden en steunt degenen die dat nodig hebben - via een bijdrage – voor de eerste levensbehoefte; voldoende en kwalitatief goed drinkwater. Een mooi resultaat. Van harte hoop ik dat de weeskinderen en de gemeenschap van Nyamira heel lang profijt zullen hebben van deze voorziening.
Boven dit bericht een foto van de watervoorziening in Kenia
Eronder – het kan niet op – een foto van de trotse winnaar van OJT bij de voetbalwedstrijd van Vitesse tegen NAC. En de vreugde was groot. Vitesse won.
Het nagenieten.
Ome Joop’s Tour is vorige week woensdag gefinished. Een spectaculaire - en emotionele - ontvangst voor de deelnemers en de vrijwilligers in de sporthal Valkenhjuizen aan de Beukenlaan in Arnhem. Maar er wordt nagenoten. Dat blijkt met name uit de reacties die geplaatst zijn op de CKS-Facebookpagina bij de informatie over de finish bijeenkomst De Facebookpagina wordt verzorgd door bestuurslid Eric Abels van de CKS. En hij gaf mij te veel eer in zijn tekst: “Een prachtige prestatie onder de bezielende leiding van onze eigen bestuursvoorzitter Kees Kant. Kees, de prijs voor beste begeleider komt jou dan ook als geen ander toe”. De waarheid is dat ik namens de CKS als sponsor van de ploeg mijnbelangstelling toonde. Maar de echte begeleiding werd verzorgd door de organisatie en met name de ploegleider Tim de Vrught. De berichtgeving op de Facebookpagina (https://www.facebook.com/ceeskant.stichting ) is gelet op het aantal reacties door velen gelezen. En een drietal reacties wil ik ook hier vermelden.
“Super prestatie van 2 superorganisaties. Ome Joop’s Tour en de Cees kant Stichting”. “Als opa van Jomaro sluit ik me hier graag bij aan, onze kleinzoon heeft een geweldige week gehad met een verslavend resultaat. Nogmaals dank voor uw inzet en enthousiasme” En de moeder van Jomara verwoordt het als volgt: “Als moeder van Jomaro Demelinne kan ik beamen dat hij de tijd van zijn leven heeft gehad, de dagen met ome Joops tour. En tuurlijk is winnen niet belangrijk want het gaat om vrienden maken en een hoop plezier beleven. Dat heeft hij zeker gedaan. Dat hij in de prijzen is gevallen is de kers op de taart. Want o wat zijn we trots. Maar bovenal heeft hij super dagen gehad. Bedankt

En bij die reacties voel je dat de organisatie het geweldig heeft gedaan. Mooie- en terechte complimenten. Bijzonder is het dat het feest van de ontmoeting ook nog een verder vervolg heeft. Zo zijn de deelnemers a.s. zaterdag als gast aanwezig bij de eerste competitiewedstrijd van Vitesse. En ook zullen zij nog deelnemen aan de Airborne Wandeltocht bie binnenkort in Oosterbeek weer wordt georganiseerd. Een mooie periode van activiteiten tijdens en rond OJT wordt afgesloten. Boven het bericht dit keer eens iets anders dan de sportieve foto’s van de laatster weken. Het is de bloem van de springbalsemien die op dit moment in grote hoeveelheden in bloei staat in het natuurgebied Meinerswijk. En dat ligt in het centrum van Arnhem. Te voet. Per fiets en zelfs met de pont eenvoudig te bereiken. Ga het met eigen ogen aanschouwen hoe mooi dit gebied nu al is. Lees ook het nieuws nog eens terug van de voorgaande weken. Dan krijg je als lezer van dit nieuws ook het ‘gevoel’ wat hoort bij OJT. Compliment namens ons aan de organisatie en met name de vrijwilligers. Op naar de 68e editie!!!
De finish van Ome Joop’s Tour (OJT). Met de trefwoorden: emotie en spektakel en prijzenregen.
Emotie en spektakel.
De kortst mogelijke samenvatting van de finish van OJT in de sporthal Valkenhuizen gistermiddag vanaf 16.00 uur. Klokslag 16.00 uur reden de deelnemers die de tour uitgereden hebben onder het Finishdoek door dat was ‘opgeblazen’ bij de ingang van het parkeerterrein van de sporthal aan de beukenlaan in de Arnhemse wijk Geitenkamp. De laatste etappe van de tiendaagse tocht voerde van Kalkar (Duitsland) naar Arnhem. Een stevige trap. Op het Industrie Park Kleefse Waard (IPKW) hadden de deelnemers de laatste rust. En vandaar zijn de deelnemers en de vrijwilligers in triomftocht naar de sporthal gereden. Buiten en in de sporthal werden zij welkom geheten door een grote schare ouders, verzorgers en belangstellenden. De tribune in de sporthal zal bomvol. De fietsen stonden als altijd bij OJT netjes geparkeerd in de sporthal. En de deelnemers zaten in de gebruikelijke rijtjes te wachten op de dingen die komen zouden. Met zicht op een tafel met heel veel bekers, waaronder de reuzenbeker voor de individuele winnaars. Maar eerst werd er door de organisatie uitgebreid aandacht geschonken aan de vele vrijwilligers. Vrijwilligers die ook vol emotie en opgelucht waren dat ook dit jaar de klus weer geklaard was en dat de aan hun zorg toevertrouwde kinderen weer gezond en wel in Arnhem terug waren. Een grote ervaring rijker. Een aantal kinderen heeft moeten afhaken door heimwee. Anderen hebben de organisatie handenvol werk bezorgd door hun gedrag tijdens de tocht. De vrijwilligers werden in groepen bedankt door de organisatie en ook het publiek liet de waardering duidelijk blijken door hun geklap en gejuich. De DJ en de geluidsinstallatie deden hun best. En ook het publiek op de tribune werd geleerd wat het teken gegeven door de organisatie betekende om stil te zijn. Uiteraard ben ik als vertegenwoordiger van de “Cees Kant Stichting” (CKS) aanwezig geweest. Ik heb op kleine schaal de tocht ook beleefd. En via dit nieuws nodig ik elke sponsor en Arnhemmer uit om volgend jaar zelf ook aanwezig te zijn. Aanwezig zijn bij de fietsenkeuring, de verzameldag op Papendal, de start in het centrum van Arnhem (en in mijn geval ook het meerijden van de eerste etappe – in gezelschap van een sportieve wethouder Elfrink en een even sportieve fractievoorzitter Sabine Andeweg van D66) en gisteren dus de finish in de sporthal Valkenhuizen. Door het beleven ervaar je dat OJT een uniek evenement is. Het wordt in Arnhem als gewoon ervaren. Maar Arnhemmers realiseer jullie dat dit gebeuren voor Nederland uniek is.
Prijzenregen.
Ik meldde al dat er een grote tafel vol prijzen uitgedeeld is in de sporthal. Prijzen waarvan het eindklassement werd opgemaakt door een strenge- rechtvaardige jury.. Allerlei soorten prijzen (te veel om op te noemen). Maar als trotste sponsor van de CKS-ploeg werd ik verrast door liefst drie prijzen die aan het team en de leden ervan werden uitgereikt. Om te beginnen de groepsprijs voor de ‘slimste groep’. Niet niks. De eerste prijs werd door de CKS-ploeg behaald door als beste de dagelijkse kennis-vragen te beantwoorden. De tweede prijs was individueel. De deelnemer die het meest zorgvuldig was met het opruimen van die zaken die bij zo’n grote groep nu eenmaal opgeruimd moeten worden. Die prijs ging naar Thijs Giesberts. En als klap op de vuurpijl werd de gele trui voor de winnaar van OJT uitgereikt door wethouder Elfrink aan Jomaro Demelinne. Deelnemer voor de eerste keer. Klein van stuk. Maar groot in prestaties. Toen ik hem vroeg wat hij er zoal voor gedaan had was zijn simpele maar veelzeggende antwoord: “Ik heb gewoon mijn best gedaan”. Een antwoord om nog eens over na te denken. Met ‘gewoon je best doen’ kun je dus eindoverwinnaar worden in OJT. Maar dat geldt niet alleen voor OJT dat geldt voor alles in het leven. Voor mij was dit een prachtig antwoord van een mooi jong mens. Hij straalde op het podium. En later toen de prijsuitreiking al lang achter de rug was straalde hij nog steeds van oor tot oor. Samen met zijn moeder en opa. Bijna professioneel poseerde hij voor de foto’s die ik mocht maken.
De 67e editie van OJT is verreden. Er is onderweg door de kinderen en de vrijwilligers genoten. Er is geleerd dat een inspanning nodig is om resultaat te bereiken. Er is geleerd om rekening te houden met elkaar. Er is genoten van de ontspannende onderdelen van het programma. Misschien is er in de afgelopen 10 dagen wel net zoveel geleerd als in het afgelopen schooljaar. Maar dan op een andere manier: “een les voor het leven”.
Deelnemers en vrijwilligers ontzettend bedankt. Het was mooi om te zien en te ervaren dat jullie een prachtige samenwerking kenden. Op naar de 68e editie van 2018.
Afscheid/overdragen, zelf onderweg en mijn ervaring
Dit waren de afgelopen week de trefwoorden voor de ouders/verzorgers, deelnemers aan Ome Joop’s Tour (OJT) en van mijzelf.
Voor wie ik het nog moet uitleggen. Ome Joop’s Tour (OJT) is de Nederlandse versie van de Tour De France. Een uniek evenement dat dit jaar voor de 67e keer georganiseerd wordt. Zie voor de geschiedenis de website: http://www.omejoopstour.nl/p/geschiedenis/ .
Afscheid/overdragen.
Zondagmiddag werden door de ouders/verzorgers de kinderen overgedragen aan de zorgen van de organisatie. Het verzamelen was als gebruikelijk op Papendal. Nabij de Sporthal West. De ruim 80 vrijwilligers die OJT begeleiden en er met name zijn voor de kinderen vormden het ontvangstcomité. Ouders en familie kwamen er aan met de kinderen, hun bagage en uiteraard de fiets. Je zag er de al ervaren deelnemers die al eens een keer eerder de tour reden. Maar ook de ‘eerstelingen’. De jonkies. En aan hen en (met name) de ouders/begeleiders kon je merken dat het toch wel een bijzonder moment was. Zomaar afscheid nemen en dan de tocht van 10 dagen onder de hoede van de organisatie van OJT. In de sporthal werden de deelnemers geregistreerd door de ploegleiders. De ploegenshirts werden uitgereikt. En uiteraard werd de bagage verzameld. Er moet per slot van zaken ook geslapen worden. De sporthal bood een levendig beeld. Want wat doen kinderen. Die maken kennis met de mede ploegleden en die rennen wat rond. Maar dan zie je – als de meeste ouders al afscheid hebben genomen – de professionaliteit van de vrijwilligersorganisatie. In één keer worden de loslopende kinderen omgevormd in een gezelschap dat ploeg bij ploeg netjes in de rij de instructies aanhoren die er de komende tien dagen gelden. Later was er nog een activiteitenprogramma en werd er gegeten. En dan was het de bedoeling dat er geslapen zou worden. Maar als gebruikelijk is daar de eerste nacht niet veel sprake van. Dat alles in de wetenschap dat de volgende dag de start is in het centrum van Arnhem en de eerste etappe die dit jaar leidde naar Nijmegen. De collage boven dit bericht geeft een beeld van de verzameldag.
Zelf onderweg.
Maandagmorgen zo rond 11.00 uur waren er al veel mensen aanwezig op de markt in de nabijheid van de promo-bus van OJT. Rond kwart over elf kwamen de ploegen – professioneel begeleid door de politie – die eerder op Papendal waren vertrokken aan om op de markt officieel te starten met de tour. Hoogwaardigheidsbekleders, camerateams van Omroep Gelderland en RTV Arnhem waren aanwezig. En diverse schrijvende verslaggevers van de gedrukte media uit Arnhem. Het werd een feestelijke intocht. Met mooie woorden werden de eerste truien uitgereikt. En om 12.00 uur werd het startschot gelost en vertrok de karavaan onder klokgelui van de Eusebius klokken, voor de tocht naar Nijmegen. Via een goed gekozen route die leidde via Arnhem-Zuid, Huissen, Angeren, Gendt (waar de rust gehouden werd), Bemmel en via de meest westelijke brug van Nijmegen naar de overnachtingslocatie in het Triavium.
Een prachtige rit. En ik kan dat zeggen want ik reed zelf met de ploeg mee. Met zon, maar ook met een paar stevige buien. De rust in Gendt was een belevenis. Heel veel kinderen en begeleiders in een kleine loods. Maar het ging goed. En de boterhammen smaakten heerlijk. Op de Waaldijk richting Bemmel werd de karavaan voor een tweede keer verrast door een stevige regenbui. Maar het laatste deel van de tocht over de mooie Waalbrug en in Nijmegen was het weer droog. Moe maar voldaan werd de overnachtingsplaats bereikt. Maar toen was er wel een afstand van 52 km gefietst. De collage onder dit bericht geeft de gang van zaken weer tijdens de start en de eerste etappe. Mijn ervaring.Als vertegenwoordiger van de ploegsponsor was ik aanwezig op Papendal en reed ik de eerste etappe mee. Zo van dichtbij zie je nog eens heel duidelijk de waarde van het feit dat Arnhem zo’n evenement kent. Je kunt erover geïnformeerd worden via de organisatie, de krant, de TV, Facebook en twitter. Maar wat de werkelijke waarde ervan is ervaar je als je er zelf getuige van kunt zijn. Ik dank de organisatie voor de gelegenheid die ik kreeg om de eerste etappe ook deelnemer te zijn.
Op het moment van schrijven is de tour al weer op de helft. De deelnemers zijn ervaren fietsers geworden. Zij kennen elkaar nu goed. En ik hoop van harte dat zij hebben kunnen genieten van elke kilometer en van alle activiteiten tot nu toe. Uiteraard zal ik er woensdag 2 augustus ook weer zijn nabij de sporthal Valkenhuizen als zij rond 16.00 uur hun tocht afsluiten.
De overgang tussen de voorbereiding en de uitvoering.
In het nieuws van de afgelopen week heb ik melding gemaakt van de voorbereidingen van Ome Joop’s Tour (OJT). De fietsenkeuring heeft plaats gevonden. Op een enkele uitzondering na werden alle fietsen in één keer goedgekeurd. Nu de echte voorbereiding op de tour. Kennisnemen van het traject. De laatste voorbereiding. Zondag over een week de aanmelding op Papendal e n dan op maandag 24 juli 2017 de start. Ieder van de deelnemers en met name de leden van de “Cees Kant Stichting” ploeg, wensen wij veel plezier en een onvergetelijke ervaring. Ter informatie van de bezoekers van deze website, hierbij de route van het evenement OJT. Boven dit bericht een collage van de samenstelling van de CKS-ploeg. Onder dit bericht de route van de totale tour.
Volgende week meer informatie over de daadwerkelijke start ende eerste ervaringen tijdens de eerst etappe naar Nijmegen.
De overgang tussen de voorbereiding en de uitvoering.
In het nieuws van de afgelopen week heb ik melding gemaakt van de voorbereidingen van Ome Joop’s Tour (OJT). De fietsenkeuring heeft plaats gevonden. Op een enkele uitzondering na werden alle fietsen in één keer goedgekeurd. Nu de echte voorbereiding op de tour. Kennisnemen van het traject. De laatste voorbereiding. Zondag over een week de aanmelding op Papendal e n dan op maandag 24 juli 2017 de start. Ieder van de deelnemers en met name de leden van de “Cees Kant Stichting” ploeg, wensen wij veel plezier en een onvergetelijke ervaring. Ter informatie van de bezoekers van deze website, hierbij de route van het evenement OJT. Boven dit bericht een collage van de samenstelling van de CKS-ploeg. Onder dit bericht de route van de totale tour.
Volgende week meer informatie over de daadwerkelijke start ende eerste ervaringen tijdens de eerst etappe naar Nijmegen.
Het is weer ‘tourtijd” en het succesvolle verloop van de boring in Nyamira (Kenia)
“Tourtijd”
En dat slaat niet alleen op de Tour de France. Ook Arnhem heeft een bijna even bijzondere tour: Ome Joop’s Tour. Dit jaar de 67e editie. Met 156 deelnemende kinderen. In totaal 26 ploegen. Jongens en meisjesploegen. En één van die ploegen is de “Cees kant Stichting” ploeg. Ook voor het derde jaar dat de CKS een ploeg sponsort is het weer een jongensploeg. Met dezelfde ploegleider als vorig jaar: Tim de Vrught. De CKS-ploeg heeft de volgende leden: Thijs Giesberts (49); Hans Gerrits (50); Ruben Otten (51); Jamaro Demelinne (52); Nick Giessen (53); en Mareno Leenders (54). De nummers tussen haakjes zijn de startnummers. Een deel van de ploegleden heeft al tour-ervaring. Drie van de zes heb ik vanmorgen getroffen en gesproken bij de fietsenkeuring die als gebruikelijk ook dit jaar weer plaats vond bij de fietsenzaak van Mantel in Arnhem-Zuid. Het was er gezellig druk. En bij de leden van de CKS-ploeg die ik sprak was er ook een wil om iets te winnen. In de compilatie die alternerend getoond wordt boven dit nieuws worden de ploegleden en de ploegleider gepresenteerd en daarbij afgewisseld met beelden van de fietsenkeuring. De echte start duurt nog even. Na een verzameling volgende week zondag op het sportcentrum Papendal is de feitelijke start op maandag 23 juli 2017 vanuit het stadhuis in het centrum van Arnhem. Uiteraard zal daar in dit nieuws ook aandacht aan besteed worden. De finish van de 10-daagse tour is op woensdag 2 augustus op het sportpark Valkenhuizen.
Vandaag was ik als gemeld aanwezig bij de fietsenkeuring. Het beeld van de presentatie van de leden van de ploeg wordt afgewisseld met een aantal sfeerplaatjes hoe het er bij die fietsenkeuring aan toe ging. Er heerste een ontspannen sfeer. Opvallend was het dat degenen die al eerder meededen ook tijdens de fietsenkeuring hun ervaring al overdroegen aan degenen die er straks voor het eerst bij zijn. Helemaal: “Ome Joop’s Tour”. Ook van de bijna 80 vrijwilligers die de kinderen straks gaan begeleiden en bijstaan waren er velen aanwezig. Ome Joop’s Tour is puur Arnhems en te vergelijken met een grote familie van gelijkgestemden. En die familie van vrijwilligers staat pal voor een onvergetelijke ervaring voor de kinderen. Arnhem mag trots zijn op zo’n evenement, de vrijwilligers en de steun vanuit de Arnhemse gemeenschap die dit allemaal mogelijk maken.
Nyamira.
In het nieuws van vorige week konden wij melding maken van een succesvolle boring. Er moest nog wel gecontroleerd worden op de kwaliteit van het water en de aanwezige hoeveelheid. Heb inmiddels van de lokale vertegenwoordiger van de stichting “Blessed Generation” begrepen dat het allemaal goed zit. Voldoende en kwalitatief goed water. Aangeboord op een diepte van 140 meter. Voor hen de reden om vanaf de boorlocatie de voorzieningen aan te leggen naar de primaire gebruiksplaats: de opvang en de school. Onder dit bericht een compilatie van foto’s gevat in een PP-plaatje. De voorbereiding, de start van de boring en de vervolgwerkzaamheden. Weer een voltooid project. En ook een invulling van het uitgangspunt van de CKS. Een steuntje in de rug om vervolgens op eigen kracht verder te kunnen gaan. Niet eens voor de primaire doelgroep, maar ook voor de gemeenschap in de buurt. Ogenschijnlijk een dure investering. Maar bedenk je dat die bruikbaar is voor een gemeenschap van – volgens opgave - omstreeks 25.000 mensen, dan is een investering van € 36.000,-- niet zo groot. En dat de CKS daar een bijdrage aan heeft kunnen leveren is helemaal in overeenstemming met de doelstelling van de CKS.
Groet jullie en tot het vervolgnieuws over de enige echte Arnhemse Tour.


Een hernieuwde kennismaking.
Een ‘cryptische’ opening van dit nieuws. De hernieuwde kennismaking slaat op de boorinstallatie die begin deze week is aangekomen op de locatie in Nyamira waar ten behoeve van het weeshuis en de school een waterpunt geboord zal worden. De foto geplaats boven dit bericht en die eronder laten een beeld zien van de boorinstallatie op locatie. Nyamira is gelegen in het westen van Kenia ‘nabij’ en ter hoogte van het Victoria meer. Behalve voor de 300 kinderen die ter plaatse opvang en onderwijs krijgen zal het water ook ter beschikking gesteld worden aan de lokale bevolking als er door onvoldoende regenval behoefte aan is. Daarover is afgestemd. En daarvoor gaan de omstreeks 30.000 mensen die in de buurt van het waterpunt wonen ook betalen. Voor € 0.02 per jerrycan van 20 liter kunnen zij bij het waterpunt ook water verkrijgen. Met de inkomsten van deze waterverkoop wordt het onderhoud van het waterpunt en de kosten voor de energie (elektriciteit) die de pomp aandrijft betaald. Hydrologisch onderzoek heeft aangegeven dat er ter plaatse water aangeboord kan worden op een diepte van meer dan 100 meter. Dus dat zal wel even werk zijn. Naast de eigen fondswerving van de stichting Blessed Generation heeft de “Cees Kant Stichting” (CKS) via een stevige donatie de uitvoering van deze boring mogelijk gemaakt. Indirect heeft het nieuws op deze website daar de aanzet voor gegeven. Begin april kreeg ik namelijk een mailtje met een verzoek om steun op grond van het gegeven dat de CKS actief geweest was op het gebied van het realiseren van de 14 waterpunten in Lamu District in het zuid-Oosten van Kenia. Hoop u volgende week te kunnen informeren over het resultaat van de boring.
Vers van de pers.
Zojuist: 7 juli 2017, 20.19 uur het volgende bericht ontvangen:
“Na twee dagen boren, is er op 140 meter diepte een waterreservoir bereikt. Vandaag en morgen wordt er water opgepompt om te testen of men voldoende diep zit voor een aanhoudende watertoevoer”.
Een voorlopig succes. Verdere informatie volgt.
Ome Joop’s Tour
Volgende week zal er naar ik aanneem ook nieuws zijn over de door CKS gesponsorde wielerploeg. Een ploeg die de Tour de France of de Giro nooit zal rijden. Wel een ploeg die deelneemt aan de tour die vertier en levenslessen biedt aan kinderen uit Arnhem. Een mogelijkheid geboden door de vrijwilligers van de stichting Ome Joop’s Tour. De route van de tour voert door Nederland en Duitsland. Tijdens een recreatieve tocht in de vakantie die aangeboden wordt door de Stichting Ome Joop’s Tour uit Arnhem. Kijk ook alvast naar de website van de organisatie. Zie: http://www.omejoopstour.nl/p/home/

Nieuws week 26 (maandag 26 juni tm zaterdag 1 juli 2017)
Er leek geen nieuws te zijn. Wachten kan soms lonen.
Nieuws uit Nyamira (Kenia)
In het nieuws van vorige week informeerde ik over het nieuwe waterproject in Nyamira (Kenia)
Gisteren ontving ik het volgende mailtje:
“Geachte heer Kant.
Begin volgende week zal de boorinstallatie op het terrein van het Blessed Generation-weeshuis in Nyamira (Kenia) worden geplaatst. We zullen u foto's daarvan mailen”
Voor u mogelijk een reden nog even terug te keren naar het nieuws van week 25.Terugkeren is ook om een andere reden de moeite waard. De in de tekst beloofde foto’s zijn tot op heden niet geplaatst.
Johan zal zo vriendelijk zijn dat alsnog te doen. Kijk nog even terug dus. Dat frist de informatie over het waterproject op en geeft ook zicht op een paar mooie (vakantie)foto’s.In het nieuws van a.s. week hoop ik u de toegezegde foto’s van de boorinstallatie op locatie te kunnen aanbieden. En mogelijk het eerste resultaat al van de boring. Een niet geringe klus. Volgens hydrologisch onderzoek zal het water te vinden zijn op eend iepte van meer dan 100 meter. Duim mee voor een goed resultaat.

Nieuws week 25 (maandag 19 juni tm vrijdag 23 juni 2017)
Een lange zomer. Een teleurstelling. Een nieuw waterproject.
Een lange zomer
Als nieuws heeft u de afgelopen weken een aantal door mij in de loop van de tijd verzamelde spreuken kunnen lezen. Wij verbleven in Zuid-Frankrijk. Daar hebben wij feitelijk al genoten van het mooie zomerweer dat je normaal beleeft in ‘twee Nederlandse mooie zomers’. Ik begrijp nu volledig waarom Van Goch en andere schilders kozen voor de Provence. Het licht, de lucht en het weer zijn daar beslist anders dan hier in Nederland. En met name het licht is bijzonder.
Een teleurstelling.
Regelmatig heb ik in dit nieuws ook melding gemaakt van een project in het westen van Kenia in de buurt van het Victoriameer. Het solar en druppelirrigatie project dat wij daar via donaties steunden. In totaal is er voor drie hectare landbouwrond steun verleend om daar installaties te gaan gebruiken. Een solarpomp. Een opslagvat en een leidingenstelsel om de aanplant gedoseerd van water te voorzien. De prognose was dat de opbrengst per hectare aan verbouwde gewassen aanzienlijk vergroot zou worden. Dat bleek ook uit de eerste evaluaties. En de opzet werkte bleek uit de eerste terugkoppelingen. Het bleek zelfs mogelijk om geld te reserveren om na een gebruiksperiode van drie jaar (terwijl de installatie nog zeker zeven jaar te gebruiken is) weer een nieuwe installatie aan te schaffen om zo het areaal aan geïrrigeerde landbouwgrond op eigen kracht uit te breiden. Na het opstart steuntje dat wij als “Cees kant Stichting” (CKS) gaven. Maar die evaluatie informatie met bijbehorend fotomateriaal stokte. Helaas is dit voorlopig reden geweest om niet meer bij te dragen aan geplande vervolgprojecten. De voor de uitbreiding gereserveerde middelen zijn voorlopig geblokkeerd en kunnen nu op een andere manier worden ingezet.
Een nieuw waterproject.
Tijdens het verblijf in Frankrijk werd ik benaderd door de vertegenwoordiger ter plaatse in Kenia van de stichting Blessed Generation. Via de informatie op de CKS-website waren zij op de hoogte dat wij ons inzetten voor goed en voldoende drinkwater in gebieden war dit nu nog niet het geval is. Hun verzoek om steun betreft een vestiging in Nyamira. Op die locatie worden kinderen opgevangen die het slachtoffer werden van de verkiezingsrellen in dit gebied in 2008. Veel is al bereikt in nauwe samenwerking met de lokale gemeenschap en de overheid. Probleem is de drinkwatervoorziening. Tot dit moment is die afhankelijk van de regenval. Het plan is via een te boren waterpunt die situatie te verbeteren. Plannen daarvoor zijn gemaakt. Hydrologisch onderzoek is uitgevoerd. En de uitkomst is dat er water kan worden aangeboord. Maar dan wel op een te verwachten diepte van ruim 100 meter. De begrote kosten bedragen € 30.000,-- De achterban van de stichting Blessed Generation heeft het overgrote deel van dit geld al toegezegd. Door de ‘vrijval’ van middelen hiervoor geschetst, kan de CKS het ontbrekende deel tot een maximum van € 8.000,-- beschikbaar stellen. De algemene informatie over de opvang in Nyamira is overzichtelijk en goed beschreven op de website van de stichting Blessed Generation. Zie voor die informatie: http://www.blessedgeneration.nl/nyamira
Blessed Generation - Blessed Generation Nyamira www.blessedgeneration.nl Blessed Generation Nyamira Begin 2008 is een derde hulpproject gestart in Nyamira (West-Kenia) voor de slachtoffers van de verkiezingsrellen. Het hulpproject BG ... |
. Uiteraard zullen wij u via dit nieuws op de hoogte houden over de ontwikkeling van deze steunverlening. Onderdeel van de toezegging is de ‘voorwaarde’ dat de lokale gemeenschap die ook gebruik kan maken van de verbeterde drinkwatervoorziening er zorg voor zal dragen dat het onderhoud van de installatie geregeld wordt via een bijdrage van de lokale gemeenschap voor het water dat ook voor hen beschikbaar komt.
Om toch maar even in de vakantiestemming af te ronden een tweetal foto’s die ik in Frankrijk maakte. Boven dit nieuws de beroemde Chagal ramen in de kathedraal van Metz met op de vloer van de oude kerk de weerschijn van de moderne ramen. Eronder een foto van de bekende Mont Ventoux. Met zo’n berg in de buurt is het heerlijk fietsen. En dat heb ik heel veel gedaan.

Nieuws week 17 (maandag 24 tm vrijdag 28 april 2017) en volgende weken.
Het is weer zover. Anna en ik verruilen de Hollandse lente voor die in Zuid-Frankrij. Niet omdat hier de lente niet mooi is, maar het licht en de lucht is daar vaak toch anders dan hier.
Voor de tussentijd heb ik voor de belangstellenden van het nieuws op deze website gedurende periode van onze afwezigheid in Arnhem iedere week een spreuk uit de eigen verzameling.
Week 17
“Wat baat het of gij draaft en swoegt en u verhit ?
Fortuin liefst hem bezoekt, die wacht en stille sit”
Gelezen in een artikel van het Arnhems Historisch Tijdschrift.
Theodoor Rodenburg (1578 – 1644). Toneeldichter
Week 18
“Er is meer hart in het spel dan hoofd”
Toon Hermans in zijn boek ”verhalen uit mijn leven”
Over iemand die graag iets met passie doet.
Week 19
“Vrouw tegen haar man: ik ben vreemdgegaan”
Hij: Ik ook
Zij: 1 april
Hij begin februari dit jaar en daarna nog een paar keer”
Een verlate 1-april grap die ik op Facebook las
En zo komt er elke week een spreuk bij.
Week 20
“Geen enkel ding in dit heelal – geloof me – gaat teloor,
wel wisselt en vernieuwt telkens alles”
Uitspraak van Ovidius. Gelezen in het boek: “Wijze vrouwen”
Week 21
“Het tegenovergestelde van praten is niet te zwijgen;
maar luisteren”
Tijdens een bijeenkomst in de Walburgis (Arnhem)
Uitspraak abt Nesteros – 3e eeuw na Christus.
Week 22
“Met Oud en Nieuw viert de hele wereld
dat de datum is veranderd
Hoop te beleven dat wij ooit de datum zullen vieren
dat de wereld is veranderd”
Gevonden op Facebook. Uitspraak van Rumag
Week 23
“Delen nastreven in plaats van hebben”
Programma “Vroege Vogels”, radio NPO 1 op 1 januari 2017
Dit ‘spreuken nieuws’ kan onderbroken worden door actueel “Cees Kant Stichting” nieuws als dat er is.
Wij wensen u in Nederland een mooie lente

Nieuws week 16 (maandag 17 april tm vrijdag 21 april 2017)
De herinnering levend houden.
Het “Nationaal Monument Kamp Vught” doet dat op een bijzondere manier. Kamp Vught was in de tweede wereldoorlog het enige SS-concentratiekamp buiten de landsgrenzen van Duitsland. Kamp Vught hebben mijn vrouw en ik bezocht in 2015. Dat was samen met de kinderen uit Arnhem die deelnamen aan “Ome Joop’s Tour” van dat jaar. Bij het gedenkteken van de kindertransporten vond toen een herdenking van dat gebeuren plaats. Kamp Vught als de plaats vanwaar tenminste 1269 joodse kinderen via Westerbork zijn getransporteerd naar de Nazivernietigingskampen. Geen van al die kinderen heeft de oorlog destijds overleefd. Ik ben ervan overtuigd dat deze bijeenkomst in 2015 voor de omstreeks 150 Arnhemse kinderen een onuitwisbare indruk heeft betekend. Sinds 2016 steunt de “Cees Kant Stichting” de inzet van de vrijwilligers van kamp Vught om de informatie over dit gebeuren door te geven aan de jeugd van nu.
Binnenkort zal het weer 4 en 5 mei worden. De data voor gedenken en vieren. Mijn speciale aandacht in het programma trok het programma onderdeel: “Mijn pop huilt ’s nachts’. Een verhaal bewerkt en vertelt door de verhalenverteller Eric Borrias. Meerdere keren zal hij de 5e mei dit verhaal vertellen.
Het handelt over twee kinderen, George en Ursula, die vlak voor de Tweede Wereldoorlog door hun moeder vanuit Duitsland naar Nederland worden gestuurd. Maar ook in Nederland zijn ze niet veilig. Ze wonen op allerlei plekken, bang om gepakt te worden. Toch gebeurt dat. En zo komen George en Ursula in Kamp Vught terecht. Ze hebben niemand meer, behalve elkaar en de pop van Ursula. De pop die troost als je huilt, de pop die ruikt naar thuis, veilig. De pop die altijd bij je blijft.
Mocht u nog zoeken naar een mooie en zinvolle bestemming voor de 5e mei, denk dan aan deze mogelijkheid. En bedenk ook dat het de 5e mei heel druk zal zijn in het voormalige kamp Vught. Schikt het de 5e mei niet, plan dan een bezoek met uw kinderen of kleinkinderen op een ander moment. Uit eigen ervaring kan ik u vertellen dat het een indruk oplevert die de reis naar Vught meer dan waard maakt. Ook deze herinnering moet levend gehouden worden. Namelijk dat wij er alles aan moeten doen om dit nooit meer te laten gebeuren
De foto boven dit nieuws is van George en Ursula levy

Nieuws week 15 (maandag 10 april tm zaterdag 15 april 2017).
Geen direct nieuws van de CKS-activiteiten. In plaats daarvan een drietal spreuken uit de verzameling die ik zelf de afgelopen 20 jaar heb opgebouwd.
Uitspraken, dingen die ik las en teksten die ik soms op de meest onverwachte plaats tegenkwam. Nu na 20 jaar verzamelen en aanteken realiseer ik mij dat die spreuken heel veel zeggen over mijzelf.
Boven deze tekst een foto die ik kortgeleden per post kreeg aangereikt van een lieve vriendin van 93 jaar jong. Het is haar bekend dat ik als ‘kind van de Biesbosch’ houd van dit vroegere getijdengebied aan de rand van mijn geboortedorp Nieuwendijk. De foto geeft een beeld van de Biesbosch zoals die nu is. Wat bijzonder als je op zo’n leeftijd nog aandacht schenkt aan dit soort zaken.
De spreuken.
Jaloezie is een spiegelbeeld
van je eigen onzekerheid
In 2009 kreeg ik deze spreuk aangereikt via een vriendin van onze Cees op het terras van Mahler (Musis Sacrum). Cees gebruikte die spreuk zelf vaak.
De zin van het leven.
Is de zoektocht ernaar:
Met het toenemen van het aantal verjaardagen realiseer ik mij hoe waar deze uitspraak is.
Voor de levenden eindigt het verdriet niet met de dood.
Dat blijft tot de herinnering is afgestompt en
het gezicht waarin de persoonlijkheid van het geliefde wezen lag uitgedrukt, is vervaagd
In 2011 gelezen in een boek van Hammond Innes met de titel “De furie van de oceaan” Het was september in de nachtelijke uren toen ik niet kon slapen.
O.a. deze spreuk is voor mij de reden om voor mijzelf en anderen de herinnering aan onze Cees op alle mogelijke manieren ‘levend’ te houden.

Nieuws week 14 (maandag 3 april tm vrijdag 7 april 2017)
De nieuws loze periode, opnieuw honger/uitbundige natuur, een lustrum en een benadering
De nieuws loze periode.
Opnieuw honger en een uitbundige natuur
In het vorige nieuws van week 8 presenteerde ik een uitspraak van Seneca: “Vergissen is menselijk, het volharden erin is des duivels”. En kijk je naar de reden voor de giro 555 actie is die uitspraak na ruim 2000 jaar nog actueel. Ook nu weer hongersnood in grote delen van Afrika. Omdat wij mensen ons vergissen en daarin volharden. De vergissing is naar mijn mening dan dat de beter bedeelden van mening zijn dat als zij het goed hebben, het goed gaat. Ook als elders mensen dreigen dood te gaan van de honger en de dorst. Met rond de inzamelingsactie in Nederland discussies over de participatie van de welgestelden in die landen waar honger geleden wordt. De twijfel over de juiste besteding van de ingezamelde gelden en zo nog meer. Zelf ben ik van mening dat als er mensen dreigen dood te gaan van de honger er hulp geboden moet worden. Maar daarnaast zou er ook wereldwijd een programma opgestart kunnen, nee moeten worden om zulke situaties te voorkomen. En de mensheid is daartoe in staat. Een soort ‘Marschall-plan’ als waarmee Europa weer op de been geholpen is na de tweede wereldoorlog. Maar nu programmatisch gericht op het voorzien van water, het vasthouden van water en het beschikbare water besteden aan tenminste een zelfvoorzienende voedselproductie. De technieken – soms al eeuwen oud – zijn beschikbaar. Alleen ontbreekt het aan de organisatie en mogelijk de wil. Over die zaken heb ik nagedacht in de nieuws loze periode. Ik verkeerde in het zuiden waar de natuur al uitbundig ontwaakt was. De foto boven dit nieuws geeft er een beeld van. In een gebied waar het ruim 100 jaar geleden bijna onleefbaar was omdat er geen water beschikbaar was. Via een ingenieus aangelegd irrigatiekanaal van bijna 100 kilometer is de streek nu vruchtbaar en vol prachtige natuur. Het kan dus wel. En niet alleen in Europa. Overal in de wereld is mijn overtuiging. Als de wil er maar is. De noodzaak is er in ieder geval. En de techniek is naar mijn overtuiging beschikbaar. Net als de Vaucluse in Frankrijk moet het mogelijk zijn die delen van de wereld die nu bijna onleefbaar geworden zijn weer te vitaliseren. Er is nog genoeg te doen. En als het niet grootschalig gedaan wordt, moet je maar klein beginnen. Elk stapje is er immers een.
Het lustrum.
Afgelopen 20 maart bestond de “CeesKantStichting’ (CKS) 10 jaar. Mede door uw steun hebben wij de afgelopen periode veel kunnen doen. Niet alles werd een succes. Maar successen zijn er zeker geweest. Denk in het kader van de overweging hierboven alleen maar aan de veertien waterpunten die gerealiseerd konden worden in het deel van Afrika (Kenia) waar ook nu weer de honger dreigt. En ook dit jaar hebben wij weer steun kunnen verlenen aan een aantal organisaties waarvan wij de activiteiten steunen (Manege zonder Drempels, Nationaal Fonds Draaiorgelbehoud, Kamp Vught en “Ome Joop’s Tour” in Arnhem, ondersteuning 9 weeskinderen bij hun opleiding). En onze steun gaat verder dan geven. Het is ‘het steuntje in de rug’ om vervolgens op eigen kracht de volgende stap te kunnen zetten. Met uw steun hopen wij daar ook in de komende jaren mee door te gaan. Onder het motto: “als het grote plan nog niet uitgevoerd gaat worden, moet je maar klein beginnen”
Een benadering.
Momenteel onderzoeken en verkennen wij de mogelijkheid om een gepland waterproject in Kenia mede mogelijk te maken. En als kleine organisatie proberen wij dat te benaderen volgens ons uitgangspunt. “Het steuntje”. Maar dan ook met participatie van de beter gesitueerden en de overheid ter plaatse. Zodra er ontwikkelingen zijn zal daarover in dit nieuws geïnformeerd worden

Nieuws week 8 en een aantal opvolgende weken (maandag 20 februari tm vrijdag 31 maart 2017)
Een heel lange week deze keer. Met een oude wijsheid op de plaats van het nieuws om er even bij stil te staan. De reden voor de “lange week” is dat de opsteller van het nieuws en de beheerder van de CKS-website beiden op reis gaan. De volgende uitspraak is van Seneca. Filosoof en Stoïcijn. Leefde van 4 voor christus tot 65 na christus.
Vergissen is menselijk,
het volharden erin
is des duivels.
Seneca is met name bekend om de brieven die hij schreef aan zijn vriend Lucilius Kort voor zijn dood in 64 – 64 na christus. De brieven bevatten levenslkessen die ook nu 200 jaar later nog onverkort gelden. Anna en ik hebben na het overlijden van onze Cees tijdens het lezen van deze levenslessen de rust gevonden die nodig is om verder te kunnen leven. Nog steeds herlezen wij regelmatig een aantal van deze brieven.
In de beschrijving van het leven en werk van Seneca worden ook een aantal van deze brieven aangehaald.
Zie: https://nl.wikipedia.org/wiki/Lucius_Annaeus_Seneca
Specifieke informatie over de brieven.
Zie: https://nl.wikipedia.org/wiki/Epistulae_Morales_ad_Lucilium

Nieuws week 7 (maandag 13 februari tm vrijdag 17 februari 2017)
Herhaling van de geschiedenis in Kenia.
Eind 2009/ begin 2010 was er sprake van extreme droogte en ernstige watertekorten als gevolg daarvan in de “Hoorn van Afrika” (Ethiopië, Somalië en Kenia). Uitvloeisel daarvan was dat Wim van den Burg en ik toen afstemden over de mogelijkheden van een waterboor. Aanvankelijk leek dit vanwege de hoge kosten onhaalbaar. Maar na een inzameling in het Westland – waaraan ook de “Cees Kant Stichting” (CKS) via een donatie van bijna € 6.000,-- bijdroeg – kon er begin 2012 toch een waterboor aangeschaft worden om duurzame waterpunten te realiseren in Lamu County (een ruim gebied rond de thuishaven Mpeketoni van Wim van den Burg). Sindsdien zijn er met de waterboor tientallen waterpunten gerealiseerd. Zorgvuldig voorbereid via seismologisch onderzoek om er (bijna) zeker van te zijn dat er ook water aangeboord kon worden. Onder de naam “het Watersprookje” startte de CKS de werving van fondsen om zoveel mogelijk waterpunten – met een streefdoel van 50 - te realiseren in de jaren 2013 tm 2015. Het duurde heel lang voor er geboord kon gaan worden. Het was het Rabobank personeelsfonds “Share for More’ dat het mogelijk maakte in 2013 de eerste twee waterpunten te realiseren. En toen deze eerste waterpunten geboord konden worden volgden er nog 12. In totaal kwam de teller op een aantal van 14. Helaas moest noodgedwongen dit mooie project beëindigd worden om dat de terreurdreiging in dit gebied te groot werd om op grotere afstanden van Mpeketoni te gaan boren. Door Wim van den Burg en zijn mensen zijn bijzondere staaltjes van doorzetten geleverd. Het was soms zeer intensief om bij het water te komen. En er waren zelfs een tweetal mislukte boringen. Maar ook bij dit soort zaken is het zo dat het resultaat telt. En het resultaat aan waterpunten met bij 11 ervan de namen van de vrouwen die in het leven van Cees een belangrijke rol speelden, is nu dat zij in een grote behoefte voorzien.
Er is namelijk weer sprake van extreme droogte in dezelfde “Hoorn van Afrika”. De media in Nederland berichten erover. Opeenvolgende oogsten zijn daar mislukt. Het vee sterft bij gebrek aan water. De plaatselijke bevolking krijgt te maken met droogvallende waterputten en grote problemen om aan goed drinkwater te komen.En het positieve nieuws is dat de “Watersprookje waterpunten” nog steeds zorgen voor voldoende water van goede kwaliteit. Door de strategische keuze van de locaties (nabij scholen en bij gemeenschapsvoorzieningen) voorzien zij nu in een heel grote behoefte. Wim meldt het volgende in een informatie bericht aan de achterban:
“ALARMERENDE DROOGTE OOK IN MPEKEtoni !!
Al bijna een jaar lang is er geen druppel regen gevallen !!. Het is hier zo droog en zo heet zoals ik het nog nooit eerder heb meegemaakt. Overdag is het verzengend heet. Stof overal, ook binnenshuis. Het komt in grote stofwolken over ons heen. De afgelopen twee oogsten zijn volledig verdroogd en mislukt. Mensen die alleen van de landbouw moeten leven lijden honger en hebben allemaal minstens een maaltijd afgeschaft. Overal is de aarde bruin ……….. E zijn tientallen boringen verricht door de waterboor en op die plekken hebben de mensen ook goed water. Nooit eerder in de 27 jaar, die ik hier ben, heb ik een mail als deze geschreven.”.
En wat een voorrecht is het dan dat wij als CKS een bijdrage hebben mogen leveren om deze situatie niet nog ernstiger te laten zijn op die plaatsen waar een CKS-waterpunt gerealiseerd kon worden.
De collage van foto’s boven dit bericht geeft een beeld van de zeven waterpunten waarvoor de CKS op eigen kracht de fondsen wist e werven. De foto met het overzicht van de resterende zeven waterpunten geeft een beeld van de waterpunten die in samenwerking met de organisatie “Wilde Ganzen” zijn gerealiseerd.
Ieder van u hartelijk voor de steun ons geboden om dit mogelijk te maken.

Een verlate “Kerstverrassing”.
Zojuist werd ik per e-mail meer dan aangenaam verrast door het prachtige resultaat van een actie van een gezamenlijke vriend van Cees. Remco is tegenwoordig werkzaam bij Liander. En bij dat bedrijf werd december vorig jaar de gelegenheid geboden het Kerstpakket of een deel ervan te doneren aan een goed doel dat door de medewerkers kon worden voorgesteld.
Remco stelde voor de “Manege zonder Drempels” (MzD) door tussenkomst van de “Cees Kant Stichting” (CKS). Informatie over de MzD is daarvoor verstrekt. En het eerste wondertje gebeurde. Uit 23 aangemelde goede doelen werd ook de MzD geselecteerd als één van de drie doelen waaraan gedoneerd kon worden. In totaal werd voor de MzD door 41 medewerkers van Liander het gehele bedrag van het Kerstpakket of een deel ervan gedoneerd. Ieder van hen bedanken wij hartelijk voor deze gift.
In totaal leverden al die donaties het geweldige bedrag op van € 910,--. En zo’n bericht maakt deze sombere winterdag tot een mooie dag. Marco heb ik voorgesteld om zelf de opbrengst aan te bieden op de MzD. Kan hij zelf ervaren hoe zij het daar besteden. Als dat gaat gebeuren zullen wij er zeker in dit nieuws aandacht aan besteden. Bij dit bijzondere verrassende nieuws twee foto’s die een beeld geven van de inzet van de vrijwilligers van de MzD voor degenen die via het huifbedrijden een verlichtingen ervaren van hun handicap.
Remco, geweldig bedankt.

“Wie het kleine niet eert, is het grote niet weerd”
Tenminste 11 mensen dachten in de maand januari 2017 voorafgaand aan hun internetaankopen ook even aan de “Cees Kant Stichting” (CKS)Zij deden hun inkopen via de doelshop link. De opbrengst ervan bedroeg € 10,39. Een hartelijk dankjewel aan allen die voor deze bijdrage zorgden. Met de doelshop-organisatie hebben wij regelmatig contact. Zij zijn druk bezig om de mogelijkheid van het gratis doneren verder te faciliteren. Zo wordt er ook gewerkt aan een app. Boven dit bericht is de informatie te zien hoe het ‘gratis doneren’ ten behoeve van de CKS gerealiseerd kan worden. Van harte uitgenodigd om er gebruik van te maken. En informeer ook de mensen in jullie omgeving om het te doen. Zo kan het maandbedrag alleen maar mooier worden. Je moet maar zo denken; “vele grote dingen zijn allemaal klein begonnen”. En met een groot aantal kleine bedragen ontstaat er toch een mogelijkheid voor het CKS-steuntje in de rug aan hen die dat nodig hebben.

Voor week 2 was er geen nieuws, deze week een overzicht van de bestedingen in 2016 en de ANBI-verantwoording per eind 2016
Bestedingen 2016 en verantwoording.
De “Cees Kant Stichting” (CKS) heeft een ANBI-erkenning (Algemeen Nut Beogende Instelling). Die status legt de verplichting op om informatie te verschaffen over de inrichting van de organisatie en de verantwoording van de inkomsten en uitgaven. De verantwoording van de gang van zaken in 2016 is te vinden in de ANBI-verantwoording op de website: http://www.ceeskantstichting.nl/resources/Anbistatusverantwoordingtm31december2016.pdf
Tegelijk met dit bericht zal ook de verantwoording geplaatst worden. Voor dit nieuws even een paar kerncijfers en een kort overzicht van de donaties gedaan in 2016.Aan donaties in de vorm van incidentele giften en een bijdrage via een overeenkomst periodieke gift werd in 2016 een bedrag ontvangen van € 24.418,72. Een hartelijk dankjewel aan ieder die ons steunde. Aan donaties werd een bedrag besteed van € 28.875,58.
Alles in de vorm van het bekende CKS-steuntje in de rug.Helaas moest in 2016 “Het Watersprookje” worden afgebouwd. De veiligheidssituatie in Zuid-Oost Kenia was daarvoor de belangrijkste reden. Wel werden de laatste waterpunten keurig afgewerkt en voorzien van naamborden. In drie jaar tijd werden 14 waterpunten gerealiseerd. En dat betekent goed en voldoende drinkwater voor rond de achtduizend mensen daar.In 2016 is geïnvesteerd in: steun aan 9 sponsorkinderen op de Tamani Junior School (Kenia), een bijdrage aan de Manege zonder drempels (Bennekom – Nederland), het Nederlands Fonds draaiorgelbehoud, het nationaal monument Kamp Vugt, een bijdrage aan de Kerstpakketten van Artsen zonder Grenzen (o.a. inenting tegen mazelen voor 3000 kinderen, tuberculosebehandeling voor 20 patiënten en twee veldhospitaaltenten).
En met substantiële bedragen werd Ome Joop’s Tour in Arnhem gesteund via het sponsoren van een CKS-wielerploeg van zes kinderen in deze tour. Zo ook de steun aan de bouw van een schooluitbreiding in West Kenia en het ter beschikking stellen van een solar pomp met druppelirrigatie voor twee groepen jongere landbouwers in West Kenia om de productie van hun inzet te verbeteren en te garanderen ook bij extreme droogte.De fotocollage boven dit bericht geeft een beeld van de meeste projecten.Dit jaar in maart bestaat de CKS al weer tien jaar. Samen met uw steun hopen wij verdere uitvoering te kunnen geven aan ons steuntje in de rug. In de verwachting en hoop dat die steun de aanzet is tot een verdere ontwikkeling van de mogelijkheden op eigen kracht.
Voor week 2 was er geen nieuws, deze week een overzicht van de bestedingen in 2016 en de ANBI-verantwoording per eind 2016
Bestedingen 2016 en verantwoording.
De “Cees Kant Stichting” (CKS) heeft een ANBI-erkenning (Algemeen Nut Beogende Instelling). Die status legt de verplichting op om informatie te verschaffen over de inrichting van de organisatie en de verantwoording van de inkomsten en uitgaven. De verantwoording van de gang van zaken in 2016 is te vinden in de ANBI-verantwoording op de website: http://www.ceeskantstichting.nl/resources/Anbistatusverantwoordingtm31december2016.pdf
Tegelijk met dit bericht zal ook de verantwoording geplaatst worden. Voor dit nieuws even een paar kerncijfers en een kort overzicht van de donaties gedaan in 2016.Aan donaties in de vorm van incidentele giften en een bijdrage via een overeenkomst periodieke gift werd in 2016 een bedrag ontvangen van € 24.418,72. Een hartelijk dankjewel aan ieder die ons steunde. Aan donaties werd een bedrag besteed van € 28.875,58.
Alles in de vorm van het bekende CKS-steuntje in de rug.Helaas moest in 2016 “Het Watersprookje” worden afgebouwd. De veiligheidssituatie in Zuid-Oost Kenia was daarvoor de belangrijkste reden. Wel werden de laatste waterpunten keurig afgewerkt en voorzien van naamborden. In drie jaar tijd werden 14 waterpunten gerealiseerd. En dat betekent goed en voldoende drinkwater voor rond de achtduizend mensen daar.In 2016 is geïnvesteerd in: steun aan 9 sponsorkinderen op de Tamani Junior School (Kenia), een bijdrage aan de Manege zonder drempels (Bennekom – Nederland), het Nederlands Fonds draaiorgelbehoud, het nationaal monument Kamp Vugt, een bijdrage aan de Kerstpakketten van Artsen zonder Grenzen (o.a. inenting tegen mazelen voor 3000 kinderen, tuberculosebehandeling voor 20 patiënten en twee veldhospitaaltenten).
En met substantiële bedragen werd Ome Joop’s Tour in Arnhem gesteund via het sponsoren van een CKS-wielerploeg van zes kinderen in deze tour. Zo ook de steun aan de bouw van een schooluitbreiding in West Kenia en het ter beschikking stellen van een solar pomp met druppelirrigatie voor twee groepen jongere landbouwers in West Kenia om de productie van hun inzet te verbeteren en te garanderen ook bij extreme droogte.De fotocollage boven dit bericht geeft een beeld van de meeste projecten.Dit jaar in maart bestaat de CKS al weer tien jaar. Samen met uw steun hopen wij verdere uitvoering te kunnen geven aan ons steuntje in de rug. In de verwachting en hoop dat die steun de aanzet is tot een verdere ontwikkeling van de mogelijkheden op eigen kracht.
Voor week 2 was er geen nieuws, deze week een overzicht van de bestedingen in 2016 en de ANBI-verantwoording per eind 2016
Bestedingen 2016 en verantwoording.
De “Cees Kant Stichting” (CKS) heeft een ANBI-erkenning (Algemeen Nut Beogende Instelling). Die status legt de verplichting op om informatie te verschaffen over de inrichting van de organisatie en de verantwoording van de inkomsten en uitgaven. De verantwoording van de gang van zaken in 2016 is te vinden in de ANBI-verantwoording op de website: http://www.ceeskantstichting.nl/resources/Anbistatusverantwoordingtm31december2016.pdf
Tegelijk met dit bericht zal ook de verantwoording geplaatst worden. Voor dit nieuws even een paar kerncijfers en een kort overzicht van de donaties gedaan in 2016.Aan donaties in de vorm van incidentele giften en een bijdrage via een overeenkomst periodieke gift werd in 2016 een bedrag ontvangen van € 24.418,72. Een hartelijk dankjewel aan ieder die ons steunde. Aan donaties werd een bedrag besteed van € 28.875,58.
Alles in de vorm van het bekende CKS-steuntje in de rug.Helaas moest in 2016 “Het Watersprookje” worden afgebouwd. De veiligheidssituatie in Zuid-Oost Kenia was daarvoor de belangrijkste reden. Wel werden de laatste waterpunten keurig afgewerkt en voorzien van naamborden. In drie jaar tijd werden 14 waterpunten gerealiseerd. En dat betekent goed en voldoende drinkwater voor rond de achtduizend mensen daar.In 2016 is geïnvesteerd in: steun aan 9 sponsorkinderen op de Tamani Junior School (Kenia), een bijdrage aan de Manege zonder drempels (Bennekom – Nederland), het Nederlands Fonds draaiorgelbehoud, het nationaal monument Kamp Vugt, een bijdrage aan de Kerstpakketten van Artsen zonder Grenzen (o.a. inenting tegen mazelen voor 3000 kinderen, tuberculosebehandeling voor 20 patiënten en twee veldhospitaaltenten).
En met substantiële bedragen werd Ome Joop’s Tour in Arnhem gesteund via het sponsoren van een CKS-wielerploeg van zes kinderen in deze tour. Zo ook de steun aan de bouw van een schooluitbreiding in West Kenia en het ter beschikking stellen van een solar pomp met druppelirrigatie voor twee groepen jongere landbouwers in West Kenia om de productie van hun inzet te verbeteren en te garanderen ook bij extreme droogte.De fotocollage boven dit bericht geeft een beeld van de meeste projecten.Dit jaar in maart bestaat de CKS al weer tien jaar. Samen met uw steun hopen wij verdere uitvoering te kunnen geven aan ons steuntje in de rug. In de verwachting en hoop dat die steun de aanzet is tot een verdere ontwikkeling van de mogelijkheden op eigen kracht.
.

,
Interview Kees kant “het bankje”
n
n